جاری شدن اسلام در همه جهان

شاید این سؤال برایتان پیش آمده باشدکه امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف دین اسلام را چگونه بر جهان حکمفرما میکند؟ بنا بر روایاتی که به دوران پس از ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می پردازد، امام ابتدا مردم را به سوی حق دعوت می کند و قبل از آغاز هر جنگی، به معرفی دین حق برای دشمنان می پردازد و فرصت انتخاب میان حق و باطل را به آنان می دهد. بعد از اتمام حجت بر دشمنان است که امام از قدرت شمشیر استفاده می کند. بنابراین از آنجا که حضرت، ابتدا اتمام حجت می کند و باز گروهی با اینکه به حق واقف می شوند و از آن اطلاع می یابند، از آن روی گردان می شوند؛ پس نمی توان گفت که آن حضرت اسلام را با اجبار در جهان حکمفرما می کند؛ بلکه هر کس که اسلام را قبول می کند، از روی رغبت و اختیار است و هر کس آن را قبول نمی کند، نیز با آگاهی و اختیار است؛ اما بعد از این سوءاختیار، از سوی لشکریان امام نابود می شود تا در جهان فتنه ای باقی نماند.

در روایتی از امام باقر علیه السلام آمده است: «مهدی به سوی کوفه رهسپار می شود. در آن جا، شانزده هزار نفر مجهز به سلاح در برابر حضرت می ایستند. آنان، قاریان قرآن و دانشمندان دینی هستند که پیشانی هایشان از عبادتِ زیاد پینه بسته، چهره هایشان در اثر شب زنده داری زرد شده، اما نفاق سراپایشان را پوشانده است. آنان یک صدا فریاد بر می آورند: "ای فرزند فاطمه! از همان راهی که آمده ای، باز گرد؛ زیرا به تو نیازی نداریم." مهدی در پشت شهر نجف، پس از ظهر روز دوشنبه تا شامگاه، بر آنان شمشیر می کشد و همه را از دم تیغ می گذراند و در این نبرد از یاران حضرت، حتی یک نفر زخمی نمی شود.»(1)

طبیعی است که وقتی چنین افرادی آگاهانه، با آن حضرت مخالفت می کنند، حضرت نیز به جنگ با آنان می پردازد و آنان را نابود می کند؛ زیرا وجود چنین کسانی، مانع گسترش عدالت و موجب سلب اختیار و انتخاب دیگر افراد جامعه که می خواهند حق را انتخاب کنند، می شود؛ بنابراین باید از میان بروند تا ریشه فساد و موانع شناخت حق از باطل از بین برود.

وضعیت علم در دوران ظهور

روایت معروف امام صادق علیه السلام درباره علم در زمان ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف که می فرماید: « علم و دانش، بیست و هفت حرف است و همة آنچه پیامبران آورده اند، تنها دو حرف آن است و مردم تاکنون جز با آن دو حرف، با حرف های دیگر آشنایی ندارند و هنگامی که قائم ما قیام کند، بیست و پنج حرف دیگر را بیرون آورده، آن را بین مردم نشر و گسترش می دهد و آن دو حرف را نیز ضمیمه می کند و مجموع بیست و هفت حرف را در میان مردم منتشر می سازد»،(2) به این معنا نیست که مردم به سرعت همه علم را فرا می گیرند. امام فقط بیست و هفت حرف علم را در میان مردم گسترش می دهد. یادگیری علم بستگی به تلاش و کوشش افراد دارد و به یقین تعدادی به مرتبة بالایی که ذکر شد، می رسند؛ ولی چه بسیارند افرادی که از نظر علمی در آن زمان نیز فقیرند و خاصانی که به مرتبة بالای علمی می رسند، حلقه های علمی و کلاس های دانش اندوزی را تشکیل می دهند و بر دانش دیگران می افزایند و کسانی که طالب علم هستند، در کلاس آن ها شرکت می کنند. هم چنانکه در روایت امام صادق علیه‎ السلام آمده است: «گویا می بینم که شیعیان علی بن ابیطالب قرآن ها را در دست دارند و مردم را آموزش می دهند».(3)

در حقیقت درست است که با ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف امکان یادگیری بیست و هفت حرف علم فراهم می شود، ولی باز هم افراد بسیاری هستند که از رسیدن به این قله علمی ناتوانند؛ چرا که رسیدن به این قله نیازمند تلاش و کوشش فراوان است، مانند تقوا که افراد می توانند با تلاش و کوشش آن را به دست آورند، ولی به مرحله عمل که می رسد، همة مردم چنین توفیقی را ندارند.

روابط افراد در جامعه مهدوی

علم و معرفت، ارتباطات، امنیت و آرامش کامل، رفاه و گشایش اقتصادی، شکوفایی عمران و آبادانی و کمالات انسانی، از جمله دستاوردهای حکومت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف است. طبیعی است که در چنین جامعه ای که نه مشکل اقتصادی و نه مشکل امنیتی و نه مشکل تبعیض و بی‌عدالتی وجود دارد و نیز علم و آگاهی و کمالات انسانی به اوج خود در طول تاریخ بشریت رسیده است، به طوری که هیچ گونه حرص و آزی در میان نباشد، افراد به قناعت نفس والایی رسیده باشند و همچنین اختلاف عقیده و جنگ و ایدئولوژیک در بین نباشد که سبب درگیری و اختلاف مردم شود؛ همگی مردم برادر و یاریگر همدیگر هستند و هر یک دیگری را بر خود مقدم می‌ دارند.

در این جامعه آرمانی که هر کس هر چه بخواهد و لازم داشته باشد ـ از امور مادی و معنوی ـ برایش موجود است، دیگر جای هیچ اختلاف و کشمکشی میان افراد نیست؛ به خصوص که مردم با عنایت خدا و امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به کمال رسیده ‌اند و عقولشان کامل شده است. برخورد دستگاه قضایی و امنیتی در این جامعه نسبت به افراد معدودی هم که هنوز خود را با عامه مردم و جامعة اسلامی تطبیق نداده و خود را به کمالات نرسانده باشند، به قدری قوی و سریع است که مهلت خطا و تعدی به آنان نمی ‌دهد و اگر در خلوت ‌ترین مکان ها نیز مرتکب خلاف شوند ـ با توجه به پیشرفت علوم ـ به سرعت شناسایی شده و مجازات می‌ شوند؛ به طوری که کسی از آنان جرأت خلاف و گناه نمی ‌کند.(4)

پی  نوشت:

1. بحارالانوار، ج 52، ص 598.

2. همان، ص 326.

3. الغیبة، نعمانی، ص360.

4. ر.ک: چشم اندازی به حکومت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، طبسی، ص 179ـ 150.